Hier verzamelen we de praktijkervaringen met Sint Maarten van VanHarte-bezoekers. Leuk om inspiratie op te doen voor uw eigen Sint Maartenviering.
Tip voor een TOFFE Sint-Maarten
Liesbeth: “In Loppem, België (waar ik woon), vieren we al jaren het Sint-Maartensfeest. Iedereen doet er aan mee. De kleuters en alle lagere schoolkinderen van het kleine lagere schooltje in Loppem zingen al weken op de speelplaats het Sint-Maartenslied. Dit doen we al sinds mijn grootvader klein was, misschien zelfs al langer, niemand weet het eigenlijk nog. ‘s Middags krijgen de kinderen vrijaf. Ze gaan dan zingend héél het dorp door. Bij ieder huis zingen ze: sinte marte zoaven, de toeroe o me na gent, en a mie moeder koekes bakt, … , in puur oud-Loppems dialect. Na het horen van het liedje opent een volwassenne de deur en geeft de kinderen 20 frank of een snoepje of …
Ik weet nog dat ik, toen ik op de lagere school zat (ik zit inmiddels in Brugge op de middelbare school), met mijn broer, vriendin en onze buurjongen was gaan zingen. Ik was toen 5 of 6. We hadden al drie zakken vol met spekken en het begon keihard te regenen. We wilden terugkeren naar huis (het was al 19:00), maar we waren verdwaald. Het was in de nieuwste wijk in het dorp, waar we nog nooit waren geweest.
Allékom, nu genoeg gezeverd, mijn tip om Sint-Maarten te vieren is: ga altijd met een paar vrienden, zorg dat het regent en dat je ZEKER verdwaald loopt. Want ik kan je verzekeren dat dat toen mijn TOFSTE Sint-Maartenzingen ooit was!!!”
Vijftig jaar geleden
Trienke: “In 1946 ongeveer ging ik als meisje van acht jaar mee met een groep kinderen in Zuidbroek in Groningen. Ik had toen een lampion die mijn grootvader vroeger had gemaakt van een sigarenblikje. Hierin zaten gaatjes die een afbeelding vormden. Er zat een handvat aan en een kaarsje in. We kregen geen snoep, maar centen. Mensen die niet open deden, kregen een ‘scheldliedje’ te horen: “Hier woont juffrouw kikkerbil, die ons heel niks geven wil… “.”
Een snoepje per kind
Bettiny: “Tien jaar geleden verhuisde ik van Den Haag naar Hoofddorp, waar we tot onze verrassing op 11 november werden geconfronteerd met Sint Maarten! Vol verbazing stonden wij in een open deur naar een groepje kinderen te luisteren met vervolgens de vraag: en nu? Na enig uitleg van een betrokken moeder onstond er toch enige paniek in huis. Want hoeveel kindertjes zouden er nu nog langs komen? Hup, dan maar in de auto en naar de dichtstbijzijnde tankstation om wat in te slaan!
Nu, enkele Sint Maarten-jaren en looptochten met m’n eigen drie kinderen later, maak ik zelf van opgespaarde wc-rolletjes kleine pakjes met snoep er in. Ingepakt in cadeaupapier zien ze er uit als grote snoepjes! De reakties zijn verrassend! Ook vind ik het ontzettend leuk om met de kinderen mee te lopen. Ik heb er één van 8, één van 5, en één van net 2. Het is enig om te zien hoe leuk zij het vinden. En zeker van die van 2, want die zorgt dat ze toch wel steeds vooraan staat. Ik wens iedereen die hieraan mee doet nog veel plezier en veel droge Sint Maartens.”